مسئولین!!! مردم مسئول می خواهند.
به گزارش سراب روانسر، چندین سال است با توجه به تغییرات آب و هوایی که پیش آمده است، به نوعی شاهد بهار پیش از موعد هستیم و همین امر باعث می شود مردم روزهای پایانی هفته را به شهرهایی با قابلیت های مختلف سفر کنند، که در این میان آب و هوا یکی از اصلی ترین شرایطی است که میهمانان را به سوی خود فرا می خواند.
علاوه بر تعطیلات پایان هفته، عید نوروز و تعطیلات قبل و بعد از آن، فرصتی را در اختیار مردمان ایران زمین قرار می دهد، تا از شرقی ترین نقطه ی این خاک پهناور به غربی ترین و از جنوبی ترین شهر به شمالی ترین شهر و بالعکس سفر کنند، اما سؤال اینجاس مردم چه شهر و مکانی را برای تعطیلاتِ نوروز انتخاب می کنند؟
آب و هوای کوهستانی همیشه این پتانسیل را دارا می باشد که در هر فصل از سال شمار زیادی از مردم را وسوسه کند و به سوی خود بکشاند، حال اگر این آب و هوا با بهار اورامانات تداخل یابد و چشم اندازی های سرسبز، آستین بگسترانند و نقش و نقار خداوندی را نمایان سازد، مگر می توان از آن گذشت.
در کنار شرایط آب و هوایی اگر جاذبه های گردشگری را اضافه کرد، اگر از سراب جابری و سراب روانسر شروع کرد و به بزرگترین غار آبی آسیا رسید و تا از باغ ها و لاله زار های پاوه عبور کرد و از ارتفاعات دالانی به سوی شاخ شمیران و آن طرف به بازارچه جوانرود چشم دوخت، می توان با یک سیل عظیمی از مسافر رو به رو بود.
مسافرانی که علاوه بر ایجاد اشتغال می توانند سودآوری زیادی را در بسیاری از زمینه ها برای شهرستان های اورامانات بهمراه داشته باشند. پس شایسته است چند مورد از موارد قابل ذکر در مورد شهرستان روانسر یادآوری شود امید است در زمان باقی مانده تا شروع سفرهای نوروزی که معمولاً شروع موج اولیه سفرهای نورزی را آخرین روزهای اسفند می دانند، دستی به جاذبه های گردشگری کشیده شود تا نگین اورامانات آغاز سفری مسرت بخش برای مسافران باشد.
در ابتدا زمانی که از سمت کرمانشاه به سوی روانسر رهسپار می شوید، در ابتدای ورودی شهر، 3 کیلومتر مانده به شهر، سراب جابری در عین آرامش درونی و سکون خاطر، موجی از بی توجهی را در دامان خود به سینه دارد.
سرابی که حتی از وجود سایه بانی در حاشیه خود بی نصیب است، سرابی که حتی یک صندلی را در کنار خود نمی بیند تا در تنهایی های غروبش، همدمی هر چند راه گذر را برای مدتی اندک در کنار خود ببیند و سُکون و آرامشش را به پای سکوتش نگذارند.
وقتی وارد شهر می شوی سرابی دیگر در دِلِ شهر وجود دارد، اما این بار بسیار متفاوت تر از سراب قبلی، سرابی که این روزها به شکرانه ی بارش های بی دریغ باری تعالی، خوش می خروشد و گوش هر گردشگری را نوازشگر است، اما دردهای پنهانش، در سایه خروشش، در تاریکی مطلقِ شبانه اش به فراموشی سپرده شده است و کسی آن را نمی بیند.
سرابی که تنها جایگاهی است برای نصب بنر!!! بنرهایی در جهت خودستایی و خودنمایی، سرابی که تاریکی شبانه اش، دلِ هر شهروندی را به درد می آورد إلا مسئولین شهر، سرابی که روزهای سختش را سپری کرده است و حتی از وجود یک آبنمای موزیکال ساده، بی نصب است.
سرابی که شب را در تاریکی مطلق به سر می برد، بدون کمترین روشنایی، و تنها منبع روشناییش شب های مهتابی است که آن هم، کم لطفی می کند و تمام شب ها را کامل نیست و اگرم کامل باشد تا بیداری صبح در کنارش نمی ماند، از این رو می طلبد مسئولین شهرستان چاره ای بیندیشند، مسئولین!!! مردم مسئول می خواهند.
بالا دست سراب گوردخمه ای باستانی و چندین هزار ساله قرار دارد که اکثر اوقات گردشگران خاص خود را دارد، گردشگرانی که از بس به ملاقاتش می روند معتادش کرده اند، جای دِنجی برای عیش و نوش برای ...
گوردخمه یا کوشک فرهاد به مانند خودِ فرهاد، بی کس و تنها مانده است، هر چند یاران شیرینی دارد، اما شیرینی حضورشان تلخی روزهای فرهاد را در حلقوم تاریکش برایش تداعی می کند، گوردخمه ای که پر است از سیاهی و نجاستی که من و تو آن را برایش به ارمغان آورده ایم، و اگر زبان داشت، روزی صد هزار بار آرزوی گور به گور شدن خود را می کرد.
شایسته مسئولین یا این اثر را مرمت و پاکسازی نمایند و یا اینکه دیگر از اسم آن در جهت شناسایی شهرستان در ردیف جاذبه های گردشگری حرفی به میان نیاورند که چندان جایز نیست.
از جاده کنار گذر شهر که میخواهی بگذری همان جایی که خروش از سراب روانسر گرفته می شود و غرق در گل و لای می شود تپه موسایی را می بینی، که از هیبت گذشته اش چیزی باقی نمانده است،آن مقدارِ باقی مانده هم کنده کاری شده است و بیشتر به چاله شباهت دارد تا تپه، ... بگذریم !!! اما مسئولین شما به این راحتی از کنار اینگونه آثار نگذرید.
راه را که در پیش می گیری و چاله چوله های خیابان را که طی می کنی اگر از جاده مرگبار (پلیس راه روانسر به پاوه حد فاصل جاده برهان الدین) به سلامت گذشتی، می رسیم به غار قوری قلعه، که در سطح آسیا بعنوان بزرگترین غار آبی شناخته می شود، مگر می شود همچنین جاذبه ی فوق العاده در روانسر وجود داشته باشد و مورد کم لطفی قرار بگیرد.
از درب ورودی غار که میخواهی وارد شوی، پول می گیرند، این که خوب است، کسی با این قضیه مخالف نیست و اگر شرایط را بهتر کنیم پیشنهاد ما شاید این باشد بیشتر از این هم بگیرند، اما چند نکته هست که چندان زیبنده ی غار بزرگ آسیا نیست.
چرا نوردهی تالارهای و راه روها کم است، چرا مسئولینِ حفاظتی چندان بر عملکرد گردشگران نظارت ندارند که در تالارها کسی دست به چیزی نزند کما اینکه اینکار بارها اتفاق افتاده است، چرا در داخل غار به مردم اجازه می دهند سیگار بکشند، حتی دیده شده است که قلیان هم به داخل غار برده اند، چرا مانع اینگونه رفتارهایِ غلط نشویم ؟!!!، تا زیبایی غار حفظ شود، اینچنین طرز برخورد به هیچ وجه قابل قبول نیست.
امید است مسئولین در زمان باقی مانده تا شروع سفرهای نوروزی و حضور گردشگران در نگین اورامانات هر چه سریع تر بساط میزبانی از میهمانان را فراهم نمایند و کمی و کاستی های منابع عظیم گردشگری شهرستان را رفع نمایند تا باشد، بهاری بی بدیل به شکرانه ی بارش های آسمانی برای نگین اورامانات رقم خُورَد.